ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา… ผมขับรถคนเก่าที่มีเพียง “เสียง” จากวิทยุ Alpine กับลำโพง Hertz ติดรถเท่านั้นที่เสียงน่าฟังหน่อย นอกนั้นก็เสียงล้อ เสียงลม เสียงเครื่อง เสียงท่อไอเสียและเสียงเล็กเสียงน้อยจนบรรยายไม่ไหว…
เสียงเพลงจากเครื่องเสียงติดรถขั้นพื้นฐาน จึงเป็นการผ่อนคลายเดียวระหว่างปีนดอยขุนตาลออกจากเชียงใหม่… โดยมี Playlist ที่ผมได้มาแบบเทาเข้มๆ ตามปะสาเพลงคลาสสิคหายากแต่ค้นเจอง่ายในอินเตอร์เน็ต…
เป็นเพลงจาก YouTuber ช่องหนึ่งที่ผมติดตาม ซึ่งมีการนำเพลงหลายๆ เพลงมาตัดต่อเป็น Long Playlist หรือ ไฟล์เพลงขนาดยาวแจกจ่ายแบ่งฟัง และผมเลือก Playlist ที่ผมชอบ มาแปลงเพื่อใช้เปิดกับเครื่องเสียงรถยนต์ยุคคลาสสิค เป็นเพื่อนเดินทาง… และผมก็ได้ฟังเพลงที่ผมไม่ได้ยินมาแสนนาน… เป็นเพลงที่กระชากอารมณ์ติสของผมออกมาได้ทุกครั้งที่ได้ยิน… Famous Blue Raincoat
เสียงกีต้าโปร่งบ้านๆ… และเสียงเย็นๆ ของ Leonard Cohen กับท่อนแรกที่ว่า… It’s four in the morning, the end of December… ตีสี่ของวันสุดท้ายเดือนธันวาคม
เนื้อเพลงฉายภาพชายคนหนึ่งกำลังเขียนจดหมาย ถึงใครซักคน ช่วงเช้ามืดวันที่อากาศเหน็บหนาวในนิวยอร์ค บนถนน Clinton… พูดถึงหญิงสาว รักสามเส้า ความตายและเสื้อคลุมกันฝนสีฟ้าตัวโปรดที่มีรอยขาดตรงไหล่
เนื้อความในบทเพลง หลายตอนคลุมเครือด้วยภาษาที่แฝงนัยยะถึงการฆาตกรรม รักสามเส้า… ชายผู้มาทีหลัง เจ็บปวด คิดถึงและเสียใจกับทุกสิ่งที่ตัวเองเป็นส่วนสำคัญของเรื่องราว… โดยเฉพาะหญิงสาวที่เขาเรียกเธอว่า My woman… และจดหมายที่ร่างในเช้าอันวังเวงถึง My brother, My killer…
Leonard Cohen เป็นกวีขั้นเทพที่เนื้อร้องทุกเพลงจากชายคนนี้… มักจะคล้องจองและถูกฉันทลักษณ์ แบบกวีตะวันตกจนแทบจะไร้ที่ติ โดยเฉพาะเพลง Famous Blue Raincoat ที่ได้รับการยกย่องมากมาย… ถ้อยคำบนเนื้อร้องจึงมีข้อความแฝงลึกซึ้งหลายอย่าง ให้คนนำไปตีความและจินตนาการเรื่องราวต่อได้ไม่สิ้นสุด
โดยส่วนตัวผมชอบ Famous Blue Raincoat เวอร์ชั่นของ Jennifer Warnes อดีตนักร้องประสานเสียงให้ Leonard Cohen มากกว่าต้นฉบับ… แต่เวอร์ชั่น Duet ของทั้งสองผมก็ชอบมากมานานแล้ว
ข้อมูลจากเวบไซต์ vogue.com อ้างว่า… ครั้งหนึ่ง Leonard Cohen ยอมรับว่าเขาเคยมีเสื้อคลุมกันฝนสีฟ้ายี่ห้อ Burberry ซื้อในอังกฤษ ปี 1959… และเคยซ่อมรอยขาดตรงไหล่ แต่ถูกขโมยไป… ซึ่งการให้สัมภาษณ์ BBC ในปี 1994… Leonard Cohen พูดถึงเพลง Famous Blue Raincoat ว่า… เขาจำเรื่องราวความสัมพันธ์สามเส้าในเพลงนี้ไม่ได้แล้ว… ไม่ว่าจะ My Woman หรือ My killer… เขารู้แต่ว่า ตัวเองดิ่งลึกในจินตนาการเรื่องนี้… ทำให้หลายคนเชื่อว่า แท้จริงแล้ว Leonard Cohen เขียนเพลงนี้ให้ตัวเอง
สุขสันต์วันอาทิตย์ครับ!
อ้างอิง
