ความกลัวเป็นหนึ่งในอารมณ์พื้นฐานที่มีอยู่กับทุกคนโดยธรรมชาติ ถือเป็นสัญญาณเตือนสำคัญในการกระตุ้นให้ร่างกาย และ ระบบประสาทตื่นตัวเพื่อระมัดระวัง ซึ่งบางส่วนจะอยู่ในความวิตก และ บางส่วนจะอยู่ในความกังวล… การเผชิญหน้ากับความกลัว หรือ ถอยให้ห่างความกลัว จะเป็นเพียงสองทางเลือกใหญ่ที่ต้องเลือกสักทาง เพื่อให้ร่างกายและจิตใจได้ห่างไกลจากความกลัวให้เร็วที่สุด
ประเด็นก็คือ… ทางเลือกเพื่อพาตัวเองออกจากความกลัวทั้งสองทางเลือก เป็นทางออกที่อยู่ตรงกันข้ามแบบซ้ายกับขวา หรือ เผชิญหน้ากับถอยให้ไกลก็ว่าได้… ในขณะที่คำแนะนำ และ เรื่องเล่าเกี่ยวกับความกลัวทั้งหลายส่วนใหญ่ จะยกย่องการเผชิญหน้ากับความกลัวว่าเป็นความกล้าหาญ… และมักจะดูแคลนการถอยห่างจากความกลัวว่าเป็นความขลาดเขลา… ทั้งๆ ที่ข้อเท็จจริงของทั้งสองทางเลือก ต่างก็สามารถพาร่างกายและจิตใจออกห่างจากความกลัว หรือ สาเหตุของความกลัวได้เหมือนกัน
ความจริงก็คือ… ความกลัวเป็นส่วนหนึ่งในการวางแผนชีวิตของทุกคนเสมอ ซึ่งแผนทุกแผนที่หาตัวเลือก หรือ ทางเลือกให้ตัวเองไม่ต้องไปเผชิญหน้ากับสิ่งที่กลัว หรือ อีกนัยหนึ่งก็คือการสร้างทางเลือกให้ตัวเองสามารถถอยห่าง และ หลบจนพ้นสาเหตุของความกลัว… ย่อมไม่ถือว่าทางใดทางหนึ่งเป็นความขลาดเขลา
แต่ถ้าข้อเท็จจริงกลับเป็นว่า… แผนและเส้นทางชีวิตนำคนๆ หนึ่งไปเจอเหตุการณ์ที่อยู่ในความวิตกกังวลอยู่ก่อนจนกลายเป็นความกลัว โดยไม่ได้เตรียมพร้อม!… การเผชิญหน้ากับความกลัว หรือ การหาทางถอยให้ห่างจากความกลัว จนความวิตกกังวลลดลงมาก หรือ หมดไปได้… ก็ย่อมไม่ถือว่าเป็นความขลาดเขลาทั้งสองทางเลือกเช่นกัน… เพราะความกลัวอันเป็นปัญหา ได้ถูกแก้ไขในทางใดทางหนึ่งไปแล้ว และ เห็นชัดเจนเป็นความเปลี่ยนแปลง
ความกลัวที่กลายเป็นปัญหาจึงมีเพียง… การไม่ตัดสินใจให้ตนเองพ้นไปจากความกลัว โดยเปิดใจรับความกลัว และ ไม่กล้าเปลี่ยนแปลงด้วยการตัดสินใจเผชิญหน้ากับสาเหตุที่กลัว หรือ จัดการกับตัวเองให้ไกลไปจากสาเหตุที่ทำให้กลัว… ซึ่งมักจะมีความกลัวที่หนักแน่นกว่าซ้อนอยู่เบื้องหลัง “ความกลัวที่จะตัดสินใจ” ทางเลือกใดทางเลือกหนึ่งอีกที…
ความกลัวที่ตรึงชีวิตของคนๆ หนึ่งในขั้นที่ “ไม่กล้าเปลี่ยนแปลง” เพราะกลัวนั่นกลัวนี่มากมายเรื้อรังติดความคิด และ ติดแน่นกับความรู้สึก จึงไม่มีทางใดๆ ให้เลิกกลัวรออยู่ เพราะเจ้าตัวได้เลือกที่จะกลัว และ อยู่กับความกลัว ณ จุดนั้น โดยไม่สนใจจะเผชิญหน้า หรือ ถอยให้ห่างไปแล้ว
คำถามคือ… ยังยินดีจะอยู่ร่วมกับความกลัวซับซ้อนเรื้อรังเหล่านั้นต่อไปหรือไม่?
ในกรณีที่ตอบว่าไม่!… คำแนะนำแรกคือให้มองความกลัวและสาเหตุที่ทำให้เกิดความกลัวเป็น “ปัญหา” แล้วแยกปัญหาออกเป็นส่วนๆ ยิ่งความกลัวมีมากมายหลายเรื่อง และ ซับซ้อน ซ้อนทับกันอยู่จนยุ่งเหยิง ก็ยิ่งจำเป็นต้องแยกส่วนให้สามารถจัดการส่วนใดส่วนหนึ่งให้ “หมดปัญหา” ไปให้ได้ก่อนโดยเร็ว
ที่สำคัญก็คือ… ความกลัวกับสาเหตุของความกลัว เป็นเรื่องเดียวกันกับปัญหา และ การจัดการให้หมดปัญหา หรือ ให้หมดความกลัวจะนำการเปลี่ยนแปลงเข้ามาในชีวิตเสมอ… ย้ำว่าเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอนเสมอ…
ดังนั้น… ชุดความคิด หรือ Mindset เพื่อจัดการกับความกลัวอันเป็นปัญหา จึงต้องเปิดกว้าง และ ยืดยุ่นต่อการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น… ซึ่งการเตรียมตัว และ การวางแผนเพื่อสร้างการเปลี่ยนแปลงนั่นเอง ที่จะเป็นเครื่องมือ และ แผนในการจัดการกับความกลัวอันเป็นปัญหา… ซึ่งวิธีสร้างการเปลี่ยนแปลงเพื่อพาตัวเองไกลออกจากความกลัวอันเป็นปัญหา สามารถใช้ได้กับทุกความกลัว เพียงแต่ต้อง “หาทาง หรือ หาวิธีเฉพาะ” สำหรับรูปแบบและเหตุผลที่สร้างความกลัว ที่มักจะมีต้นสายปลายเหตุซับซ้อนเป็นส่วนใหญ่
แต่ถ้าความกลัวที่ซับซ้อนอยู่เบื้องหลังกลายเป็นความกลัวการเปลี่ยนแปลง… อันนั้นคงไม่ต้องการคำแนะใดๆ เหมือนคำตอบว่า… สมัครใจอยู่กับปัญหาต่อไปนั่นเอง
References…
