การเป็นมนุษย์ที่มีโลกส่วนตัวสูง ระมัดระวังความสัมพันธ์ สงวนท่าทีในพื้นที่สาธารณะ และ ให้เวลาตัวเองได้อยู่กับตัวเองให้มากโดยไม่ทุกข์ร้อนโหยหาเพื่อนคู่คิดมิตรคู่ใจ อันเป็นพฤติกรรม และ อุปนิสัยของ “คนโลกส่วนตัวสูง หรือ Introvert” ซึ่งนักจิตวิทยาระดับปรมาจารย์จากสวิสเซอร์แลนด์อย่างศาสตราจารย์ Carl Jung อธิบายว่า…ลักษณะนิสัยของคนเราแบ่งออกได้เป็น 2 กลุ่มหลัก คือ Introvert หรือ Introversion ซึ่งเป็นคนที่ชอบเก็บตัว และ Extrovert หรือ Extraversion ซึ่งคนที่ชอบเข้าสังคม… โดยมนุษย์ทุกคนจะมีนิสัยทั้งสองแบบอยู่กับตัวเหมือนกันหมด แต่สัดส่วนระหว่าง Introvert กับ Extrovert ของแต่ละคนจะไม่เท่ากัน และ อุปนิสัย กับ พฤติกรรมหลักจะขึ้นอยู่กับลักษณะนิสัยในด้านที่มีสัดส่วนเหนือกว่า… ซึ่งก็จะพบกลุ่มคนส่วนหนึ่งที่มีสัดส่วนระหว่าง Introvert กับ Extrovert ก้ำกึ่งกันแบบที่เรียกว่า Ambivert ด้วย
ประเด็นก็คือ… มนุษย์เป็นสัตว์สังคมที่สอดคล้องกับนิสัยชอบเข้าสังคมแบบคน Extrovert มากกว่ากลุ่มคนที่มีนิสัยเก็บตัว หรือ Introvert ที่มักจะกลายเป็นคนประหลาด และ คนที่พลาดโอกาสแทบทุกอย่างจากสังคมที่คน Extrovert สร้างขึ้นเพื่อเก็บเกี่ยวความสุข และ ความสำเร็จร่วมกัน… แต่คนเก็บตัวโดยนิสัย Introvert อย่างแท้จริงก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนแต่อย่างใด กับความสุขแบบกลุ่มของคน Extrovert ที่ยังไงก็ “ไม่หนุกด้วย” อยู่แล้ว
หลายคนที่เชื่อว่าตัวเองเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง แต่แอบรู้สึกขาดแคลนประสบการณ์ท่ามกลางผู้คนเมื่อต้องอยู่คนเดียว… ซึ่งส่วนใหญ่มีสัดส่วนอุปนิสัยก้ำกึ่งระหว่าง Introvert กับ Extrovert ค่อนข้างชัดเจน… ซึ่งบางเวลาได้กลายเป็นกลุ่ม Ambivert กลายเป็นคนขี้อาย และ เป็นคนไม่อยากยุ่งสุงสิงกับใคร แต่ก็อยากได้สังคมและผู้คนมาเติมเต็มความยินดีปลาบปลื้มกับตัวเองอยู่เสมอ… จนกลายเป็นคนเดี๋ยว Introvert เดี๋ยว Extrovert ซึ่งบางคนเป็นเยอะเข้าขั้นผีเข้าผีออก หรือ บางคนเปลี่ยนเพราะในเลือดมีแอลกอฮอล์กับไม่มีแอลกอฮอล์ ซึ่งเป็นน้ำอมฤตที่เปลี่ยนคน Ambivert ให้ “สุดเหวี่ยง” ท่ามกลางผู้คนจนแม้แต่คน Extrovert จัดจ้านยังเหวอก็มี
ปัญหาการต้องอยู่ในโลกส่วนตัวของคน Introvert ที่ “รู้สึกสุขสบาย” เมื่อได้อยู่คนเดียว และ ทำอะไรๆ คนเดียว โดยเฉพาะคน Introvert ที่มี “ทักษะการปรับตัว หรือ Adaptability Skills” ได้ดีตลอดเวลา… จึงไม่เคยเป็นปัญหาทางจิตวิทยาของคน Introvert ที่แท้จริงแต่อย่างใด… แต่การต้องอยู่ในโลกส่วนตัวเป็นเวลานานของคน Ambivert ซึ่งมักจะเฝ้ามองสังคม และ หาทางไปเป็นส่วนหนึ่งของสังคมตามพื้นฐานของการเป็นสัตว์สังคมต่างหาก ที่ก่อปัญหาทางจิตวิทยาให้คน Ambivert ซึ่งเป็นคนกลุ่มใหญ่กว่าคน Introvert มาก… ถ้าคน Ambivert รู้วิธีที่จะอยู่ในโลกส่วนตัวให้มีความสุขได้ดีขึ้น ซึ่งต้องตอบสนอง “จิตวิทยา Introvert” ที่วนเข้ามาในชีวิตในบางเวลาให้ต้องเลือกที่จะเป็นแบบเดียวกับคน Introvert… ซึ่งก็ทำตัวทำใจให้เป็นคน Introvert ที่จำเป็นต้องเริ่มต้นที่การพัฒนา “ทักษะการปรับตัว หรือ Adaptability Skills” ให้ตัวเอง “เติบโต หรือ Growth” ขึ้นกว่าเดิมในที่สุด… ให้ได้
คำแนะนำจากบทความเรื่อง Tips for Increasing Your Happiness as an Introvert โดย Dr. Rachel Goldman ชี้ว่า… ถ้าเพียงแค่เข้าใจ “จุดแข็ง” ของการเป็นเก็บเนื้อเก็บตัวเป็น เช่น คนเก็บตัวมีแนวโน้มที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเองได้ดีกว่า… เรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวได้เร็วกว่า… มีวินัยและความสม่ำเสมอสูง และ ประเมินความเสี่ยงและหลีกเลี่ยงภัยกับความเสี่ยงต่างๆ ได้ดีกว่า… ก็จะสามารถโอบกอดการที่ต้องคิดและทำอะไรคนเดียวโดยลำพังบ้างอย่างมีความสุขได้ไม่ยาก
Dr. Rachel Goldman ในฐานะนักจิตวิทยาระดับผู้เชี่ยวชาญยังอธิบายเพิ่มเติมว่า… การตรวจคลื่นสมองในคนที่มีพฤติกรรม Introvert จะพบสารสีเทา หรือ Gray Matter บริเวณสมองส่วนหน้า หรือ Pre-Frontal Cortex เป็นจำมาก… ซึ่งสมอง Pre-Frontal Cortex เป็นบริเวณที่มีไว้เพื่อประมวลผล และ ควบคุมการคิดที่ซับซ้อนและเป็นนามธรรม การควบคุมอารมณ์ และ การตัดสินใจเรื่องยากๆ โดย Dr. Rachel Goldman ได้อ้างอิงงานวิจัยเรื่อง Individual Differences In Amygdala-Medial Prefrontal Anatomy Link Negative Affect, Impaired Social Functioning, And Polygenic Depression Risk ของ Assoc. Prof. Dr.Avram J. Holmes และ คณะ… ซึ่งสอดคล้องกับมุมมอง “ความสันโดษ หรือ Recluseship” ตามหลักปรัชญาคลาสสิกและเทววิทยาที่ว่าด้วย “ความสุขสงบ” ที่อธิบายไว้ในปรัชญาพุทธศาสตร์ และ ปรัชญาอริสโตเติล หรือ Aristotle… อันมีคำสอนมากมายที่พูดถึงการจัดการตัวเองด้วยตนเองคนเดียวเพื่อแสวงหาหนทางพ้นทุกข์ให้ตัวเอง… ภายใต้นิยามของคำว่า “สันโดษ” ที่หมายถึง ความยินดีและพอใจในสิ่งที่มี และหรือ ที่ได้มาโดยอิ่มเป็น พอเพียงเป็น และ แบ่งปันเป็น…
ที่สำคัญ… คนสันโดษ หรือ คนเก็บตัว หรือ คน Introvert จะเบียดเบียนตนเองน้อย และ ถูกสังคมเบียดเบียนได้น้อยมากจนหาความสุขได้ไม่ยากเลย… ซึ่งถ้าไม่มีความคิดที่จะตามหาความสุข ความยินดี และ ความพอใจจากสังคมอันเป็นพฤติกรรมแบบคน Extrovert จนขัดแย้งกับบุคลิกตน และหรือ บริบทตนด้วยแล้ว… ก็คงไม่มีอะไรทำให้ทุกข์ร้อนล้นเหลือจนจิตใจพัง!
References…
