การเจริญเติบโตทางร่างกายของทารกตั้งแต่ในครรภ์มารดาจนเติบใหญ่พึ่งพาตัวเองได้ ทักษะโดยธรรมชาติของทารก และ เด็กที่มีปรากฏมาพร้อมกับการมีชีวิตก็คือทักษะการใช้กล้ามเนื้อเพื่อเคลื่อนไหวร่างกาย ซึ่งทารกทุกคนทำเองได้ตั้งแต่อยู่ในครรภ์แบบที่เรียกว่า “ทารกดิ้นในท้อง” แต่การเคลื่อนไหวร่างกายเพียงการดิ้นโดยสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิตแบบนั้นยังถือว่า “น้อยเกินไป” ที่จะเรียกได้ว่าเป็นการใช้กล้ามเนื้อและร่างกายเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตขั้นสูง โดยเฉพาะ “กล้ามเนื้อมัดใหญ่ หรือ Gross Motor” กับ “กล้ามเนื้อมัดเล็ก หรือ Fine Motor” และ “ประสาทสัมผัส กับ สติปัญญา” ที่สามารถทำงานร่วมกันอย่างเป็นระบบ… ซึ่งไม่ว่าอะไรที่มีลักษณะเป็นระบบ ก็มักจะประเมินผลได้ผลเสียที่เกิดจากระบบค่อนข้างเที่ยงตรง… แม้แต่ร่างกายและสติปัญญาของมนุษย์ที่ประสานงานกันอย่างเป็นระบบด้วย