วิกฤตโควิดที่สร้างความยากลำบากให้รูปแบบการดูแลทารก และ เด็กวัยก่อนเรียนนั่นเองที่กระตุ้นให้นักการศึกษาปฐมวัยต้องหันมาให้ความสำคัญกับบทบาทของผู้ปกครองอย่างจริงจัง ซึ่งทางออกของปัญหาการดูแลทารก และ เด็กวัยก่อนเรียนแบบ “ขนเด็กมารวมกัน” เพื่อดูแลแบบกลุ่มบนสมดุลทางเศรษฐกิจ และ สังคมตามรูปแบบการดูแลภายใต้ความปกติดั้งเดิม หรือ Old Normal จึงถูกทดแทนด้วย “ทางเลือก” ความปกติใหม่ หรือ New Normal ด้วยการส่งเสริมผู้ปกครองให้มีศักยภาพ และ ทักษะในการจัดกิจกรรมส่งเสริมพัฒนาการแก่บุตรหลานให้ได้เทียบเท่า หรือ ใกล้เคียงกับทักษะของครูปฐมวัย… ถึงแม้การดำเนินการตามหลักคิดนี้จะมีปัญหาในการขับเคลื่อนมากมาย โดยเฉพาะปัญหาสถานะความพร้อมของพ่อแม่ผู้ปกครองเด็กเอง ซึ่งมีจำนวนน้อยมากที่พร้อมจะเป็นแกนหลักในกิจกรรมส่งเสริมพัฒนาการให้กับบุตรหลานตัวเองอย่างมีแบบแผน