มุมมองหลักๆ ของแต่ละคนจะมีเพียง “มุมมองด้านบวก กับ มุมองด้านลบ” ซึ่งทุกการปลูกฝังสั่งสอนโดยปกติที่ทุกคนได้รับ ก็มักจะถูกแนะนำสั่งสอนให้ “คิดบวก หรือ ใช้มุมมองด้านบวก” เพื่อให้ตัวตน และ บุคลิกภาพที่ปรากฏออกมาเป็นไปในทางที่เป็นบวก… โดยเชื่อกันว่าตัวตน และ บุคลิกภาพที่ปรากฏออกมาจะ “ดูดี” ในมุมมองของคนใกล้ชิดมากกว่า… ส่งผลต่อความสัมพันธ์ที่เป็นบวกมากกว่า… ขัดแย้งกับคนอื่นน้อยกว่า… เครียดน้อยกว่า และ หวั่นไหวหวาดกลัวน้อยกว่า… ซึ่งก็มีคนบางประเภทที่เชื่อว่าตนเป็นคน “คิดบวก และ คิดดี ทำดี” ด้วยมุมมองด้านบวกจนเชื่อว่าตน “เป็นคนดี” จากการดำเนินชีวิตภายใต้ความเชื่อ และ มุมมองที่ดี จนไม่ปรากฏความขัดแย้งกับใครในชีวิต แถมยังมีความสัมพันธ์ และ สายสัมพันธ์ที่อบอุ่นจากคนรอบข้าง ซึ่งถือว่าชีวิต “ช่างโชคดี” ที่ไม่ต้องระแวดระวังต่อสิ่งใดหรือใคร และหรือ ไม่ต้องดิ้นรนฟันฝ่าความท้าทายยุ่งยากใดๆ ที่มาจาก “พื้นฐานชีวิตที่บกพร่อง และ ความซวย” ที่ผ่านเข้ามาในบางจังหวะของชีวิตอย่างคาดไม่ถึง… เพราะความพยายามที่จะต้องดิ้นรนฟันฝ่าความท้าทายยุ่งยากในชีวิตจะต้องการหลักคิดจากมุมมองที่เหมาะสม เพื่อปรับแต่งความเชื่อ และ ตัวตน กับ บุคลิกภาพให้ชีวิตราบรื่นขึ้น… ซึ่งการ “คิดบวก–คิดดี” เพียงมิติเดียวในทุกๆ สถานการณ์รอบตัวที่ซับซ้อนขั้นดิ้นรนฟันฝ่าความท้าทายยุ่งยากในชีวิต ย่อมแก้ปัญหาที่ถาโถมเข้าใส่ชีวิตได้ไม่หมด… การใช้มุมมองด้านลบกับบางความท้าทายจึงมีประโยชน์ต่อคนๆ หนึ่งไม่ต่างกับการใช้มุมมองด้านบวกนัก… โดยเฉพาะความไม่ต่างกันในแง่ของการ “แก้ปัญหา” มากกว่าจะใช้ “ความคิด และ การไตร่ตรอง” ผ่านมุมมองดีหรือไม่ดี และ บวกหรือลบ… ซึ่งตัดโอกาสการจัดการปัญหาให้แคบลงอย่างน้อยก็ 50% ทันที